برف کوری ؛ علایم و راههای درمان
در روزهای زمستانی اغلب نقاط کشورمان با برف پوشانده شده است، به همین دلیل برخی افراد مانند کوهنوردان و اسکی بازان تماس چشمی بیشتری با برف دارند که ممکن است برخی آسیب های چشمی مانند برف کوری را به همراه داشته باشد.
برف کوری، عارضه ای است مربوط به چشم که به دلیل قرار گرفتن چشم ها در معرض بازتاب اشعه ماورای بنفش خورشید از روی سطح یخ یا برف ایجاد می شود. این عارضه زمانی رخ می دهد که کوهنوردان بدون استفاده از عینک آفتابی، در زمستان به کوهنوردی می روند.
برف و چشم
افرادی که بدون عینک آفتابی در معرض برف یا یخ به خصوص در نواحی قطبی و یا ارتفاعات قرار می گیرند دچار علائم چشمی ای می شوند که به برف کوری معروف است.
از نظر پزشکی، واژه ی فوتوکراتیت photokeratitis برای برف کوری به کار می رود و شبیه به سوختگی قرنیه و ملتحمه چشم می باشد.
این عارضه زمانی رخ می دهد کوهنوردان بدون استفاده از عینک آفتابی جهت محافظت از چشم خودبه کوهنوردی می روند. حتی اگر فردی به مدت ۲۰ دقیقه بدون عینک آفتابی در ارتفاعات و در محیطی که برف تازه باریده قرار بگیرد، ممکن است به این عارضه دچار شود.
نوری که از برف منعکس می شود حاوی سطوح بالا و مضری از اشعه ماورای بنفش (UV) می باشد. این اشعه می تواند قرنیه چشم را سوزانده و منجر به برف کوری شود.
علائم برف کوری مانند سوزش آزاردهنده، تاری دید و آزردگی چشم معمولاً حدود شش تا دوازده ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید رخ می دهد.
کاهش بینایی ناشی از برف کوری اغلب موقت است و به ندرت به کوری دائمی منجر می شود و علائم چشمی حدود ۱۸ تا ۲۴ ساعت بعد بهبود می یابند.
برف کوری معمولا در ارتفاعات بالا اتفاق می افتد، در جایی که اشعه ماورای بنفش شدیدتر می باشد. در واقع، برف منعکس کننده خوبی است و می تواند حدود ۸۰ درصد از اشعه ماوراء بنفش را منعکس کند. به همین دلیل، اسکی بازان و کوهنوردان چنانچه از عینک آفتابی مناسب استفاده نکنند، احتمال خطر بیشتری برای آسیب دیدگی چشمانشان وجود دارد.
حتی احتمال دارد که برف کوری در مناطق قطب شمال و قطب جنوب رخ دهد. برف کوری همچنین می تواند برای هر فردی که فعالیت های بیرونی مثل پیاده روی، برف پیمایی با کفش مخصوص snowshoeing، و یا اسکی در مکان های پوشیده از برف را انجام می دهد، رخ دهد.
